Als je wilt kun je altijd blijven leren, kennis blijven vergaren. Duidelijker worden de meeste dingen er niet op. En vaak blijf je afhankelijk van anderen. Sommige mensen rollen van het ene in het andere boek, hongerig op zoek naar De Waarheid, en raken daardoor alleen maar gefrustreerd, omdat ze zich nog altijd alleen maar bezig houden met andermans waarheid zonder achter die van henzelf te komen.
SOMS HEB IK HET IDEE DAT IK IN DE VERKEERDE TIJD GEBOREN BEN. TEGENWOORDIG MOET JE ALS SCHRIJVER NAMELIJK JEZELF NOGAL WETEN TE VERKOPEN. JE WERK IS JOUW PRODUCT EN JE BENT JE EIGEN SALESMANAGER. IN ONZE AL MAAR KLEINER WORDENDE WERELD, WAARIN PRODUCTEN EN DIENSTEN UIT ALLE WERELDDELEN AAN DE MAN WORDEN GEBRACHT, IS HET STEEDS BELANGRIJKER DAT JIJ JEZELF IN DE KIJKER WEET TE SPELEN. EN DAT VIND IK LASTIG. IK HEB EEN INTROVERTE PERSOONLIJKHEID EN STA LIEVER IN DE COULISSEN DAN OP HET TONEEL. TEVEEL DRUKTE IS AAN MIJ NIET BESTEED. NA WEER EEN BOEKENMARKT OF LEZING BEN IK VERSLETEN. TOCH DOE IK HET ELKE KEER ZONDER AARZELING WEER OMDAT IK VAN MIJN WERK HOUD, MAAR IK DURF TE WEDDEN DAT W.B. YEATS DIT SOORT PROBLEMEN NIET HAD.
Deze week zette ik dan eindelijk die stap die ik al tijden wilde doen: ik heb mijn Facebook account gedeactiveerd. Ik was vrij laat met het toetreden tot het legioen, maar eenmaal binnen ging ik er vol voor. Ik verzamelde vrienden, groepen, pagina’s en evenementen. Ik stond vol in het virtuele leven. Maar ergens knaagde het.
Soms kun je maar beter andermans woorden gebruiken. In dit geval zijn dat de onsterfelijke woorden van Klavan: in principe heb ik uit principe maar één principe, geen principes. Waarom deze woorden aanhalen? Omdat ik geen principes heb?
Mijn naam is Emma. Ik ben bijna 43 jaar, natuurgeneeskundig therapeut, kerngezond en leidt een actief leven. Dit is niet altijd zo geweest. Als kind al kreeg ik regelmatig ademtekort. Officieel is dat begonnen nadat ik op de lagere school Pfeiffer kreeg, maar terugkijkend denk ik dat het ziekteproces toen al aan een tijdje de gang was.
Een paar dagen terug schreef ik terloops dat ik orthomoleculair en kPNI therapeut ben, waarop ik de vraag kreeg wat dit dan wel is. Bij deze de beloofde uitleg.
Voor mij begint alles bij orthomoleculaire geneeskunde en eindigt het bij kPNI (klinische Psycho Neuro Immunologie).
Inmiddels hebben we het eerste huis hier bezichtigd. Na een flinke rit (Wales is heul groot) waren we er. Een schattig vakwerkhuisje dat hier en daar wat scheef was. Een mooie tuin er omheen met rozenstruiken (yes!) met aan de achterkant een loopbruggetje over een kabbelend stroompje. Pal naast de kerk, met uitzicht op de grafzerken, romantischer kan je het toch niet krijgen? Nou, dat waren niet de gedachten die onze Daniël erbij kreeg. Die kreeg spontaan uitslag bij het idee dat hij in dat huisje zou moeten wonen.
Toen we een aantal dagen geleden de Severn Bridge af- en Wales inreden werden we getroffen door de schoonheid van het landschap. Ik ben hier zelf al eerder geweest, maar keek toch mijn ogen uit. Rollende heuvels met de zo karakteristieke hagen tussen de weilanden door.
